من یک انسانم. یک انسان نیاز هایی دارد. به یک مونس. به یک دوست. من نیز این گونه ام. نمی دانم دوستانم خوب نیستند یا زمانه عوض شده ولی روی هرکسی سرمایه گذاری کردم سود نکردم. هزاران دوست که هیچ کدام با من نیستند. در میان جمع ام ولی تنهایم.... از امروز(روزی که آخرین دوست را هم بیشتر شناختم اقای 10 ای که فکر می کردم در اینده هم با هم باشیم) به نوشتن روی می آورم تا شاید مرحم دل تنگم شود
چون نمی خوام اشنایان منو بشناسند همین جا پیام بدید به امید خدا جوابتون را سریع می دم کاملا احساس راحتی کنید برای پیام دادند برای هر چیزی حتی خیلی ساده خوشحال می شم چون می فهمم کسی داره مطالب را می خونه